Ik ben fotograaf. Specifieker: culinair fotograaf.
Maar ik doe veel meer dan dat. Ik geef boeken uit en bedenk nieuwe invalshoeken voor boekprojecten. Ik cureer en geef lezingen. Alles wat ik doe, heeft van ver of dichtbij met voeding te maken.
Lees hier meer over de uitgeverij
Tussen kunst, reclame en lifestyle
Mijn fotografisch werk leunt aan bij het artistieke, maar ik behoor niet tot een of ander artistiek milieu. Ik werkte heel vaak in opdracht van de reclamewereld, maar ook in dat selecte groepje ben ik niet echt thuis. Mijn foto’s lijken op vrij werk, maar de meeste maakte ik in opdracht.
In de bijna veertig jaar dat ik in het vak zit, verschenen mijn beelden veelal in magazines, en dan voornamelijk Knack Weekend, het in de jaren tachtig en negentig leidinggevende lifestylemagazine in België dat wekelijks veel aandacht besteedde aan voeding.
Culinair fotografisch pionierswerk
Al tijdens mijn studie aan Sint Lukas in Brussel (1980-1984) wilde ik me niet vastpinnen op één genre. Mode- en reclamefoto’s maken interesseerde me niet, maar mijn hart ging wél sneller slaan als ik stillevens of portretten kon schieten, of op reportage kon gaan.
Het was dan ook een godsgeschenk toen ik meteen na mijn afstuderen in 1985 aan de slag kon bij Knack Weekend. De toenmalige hoofdredactrice Tessa Vermeiren stuurde me op pad met culinair recensent Pieter Van Doveren, en samen bezochten we restaurants, fotografeerden we in de studio en reisden de wereld rond op zoek naar culinaire eetculturen en nieuwe ingrediënten. Het was nog echt pionierswerk, want Vlaanderen was midden jaren tachtig op culinair vlak nog terra incognita: behalve Libelle-Rosita schreef geen enkel medium serieus over gastronomie.
Het mooie was: ik leerde niet alleen razendsnel bij over trends en producten, maar ik kreeg ook carte blanche bij het maken van beelden bij de onderwerpen waar Pieter over schreef. In het begin registreerde ik simpelweg wat onze interviewees ons voorschotelden, maar na het zoveelste witte bord met een netjes geschikt gerecht erop wilde ik iets anders proberen. Dus begon ik te experimenteren met hoe ik mijn onderwerpen in beeld bracht, en stilaan ontwikkelde ik een heel eigen beeldtaal.
Voedsel, zoals je het nooit eerder zag
Door te spelen met licht, kleur, textuur en intensiteit probeer ik voedsel te tonen zoals je het nooit eerder zag. In mijn composities met ingrediënten of gerechten verwijs ik naar klassieke stillevens uit de zeventiende-eeuwse schilderkunst. Vaak werk ik daarbij met clair-obscurtechnieken, maar ook met gestructureerde achtergronden, fotoprints en grafische kleurenvlakken. Sporadisch stel ik mijn foto’s tentoon.
Twee basistechnieken
Mijn beeldtaal is gebaseerd op twee technieken – al de rest zijn variaties daarop.
Voor de eerste techniek gebruik ik een glasplaat – specifieker: kathedraalglas, van dat ouderwets dik, oneffen en vaak getint glas waar je niet doorheen kunt kijken maar dat wel licht doorlaat. Ideaal om te spelen met licht, schaduw en kleur. Ik heb die techniek leren kennen toen ik als student op bezoek was bij een fotograaf in Londen. Hij noemde het ‘Flemish glass’. Ik ben er meteen daarna mee beginnen experimenteren, veertig jaar later gebruik ik hem nog altijd.
De tweede, die ik ‘de zweeftechniek’ noem, heb ik zelf ontwikkeld. Ik schik allerlei voorwerpen die met het onderwerp te maken hebben op transparante plexiglasplaten die ik boven elkaar stapel: ingrediënten, maar ook voorwerpen die qua kleur, textuur of sfeer tot de essentie bijdragen. Vervolgens richt ik mijn camera van bovenaf loodrecht op die verschillende lagen en stel scherp op één ervan. Door het dieptegevoel en de onscherpte ontstaat een trompe-l’oeil, een optische illusie die de essentie van het onderwerp vat.
“Hij verheft het reclamespel van opvallen en verleiden tot een zoektocht naar de essentie van smaak en textuur. Daarom is Tony Le Duc een pionier op het vlak van de internationale food photography. Het is een revelatie om de fotograaf aan het werk te zien. Net als een schilder vult hij zijn kader met een doordachte compositie.” Elvira Velghe, ex-directeur FOMU, Antwerpen
Expo’s
2011: Feast for the eyes, FOMU Antwerpen.
2018: Cokeryen, Snijders & Rockoxhuis, Antwerpen.
2023: Internationale fotobiënnale, Fort Napoleon, Oostende.
2024: Still(s)s at Home, duo-expo met fotografe Diane Hendrikx, Mortsel.